BU ŞAMAR KİME?
Üniversite giriş sınavlarında altı yüz küsur bin kişinin baraj altında kaldığını söylediler, haberlerde. Biz, konumuzun en ileri bölümlerini öğretmeye çalışırken öğrencinin konunun alfabesini bilip bilmediğini düşünmeyiz. Bu seviyeye gelen öğrencinin her şeye hazır olduğunu varsayarız. Oysaki kimi öğretmenlerimizin sekizinci sınıf öğrencilerinin dört işlemi bilmediğinden yakındığını duyuyor ve hayret ediyoruz.
Bazen ben, altıncı sınıflarda yazılı yoklama yaparken parçanın birinci cümlesinde kaç kelime ve kaç hece olduğunu sorar, zümre arkadaşlarımdan eleştiri alırdım. “Bu kadar kolay sorulur mu?” diye. Oysa kelimeyi ve cümleyi bilmeyen hayli çocuk olduğunu görür. Sonra onlara örnekleriyle yeniden kavratmaya çalışırdım. Kavramın tanımını ezberletmek önemli değildi benim için. Öğrenci, metindeki hece ve kelimeyi tanısın yeter.
Söz gelişi, “İKİ KALEM” gurubunda sayı sıfatının kalem isminin sayısını belirterek sıfat tamlaması oluşturmuştur" diyebilen öğrenci, sıfat tamlamasını kavramıştır. Bundan sonra dilbilgisinde onun sırtı yere gelmez.
Bazen ders ortasında birini kaldırır, “Şu anda ne işlediğimizi“ sorardım. Böylece hem onun, hem de bütün sınıfın dikkatini derse çektiğimi düşünürdüm. Bu davranışımla akıntıya kürek çekmekten kurtulduğuma inanır, huzur bulurdum. Yoksa kimi öğrencilerin kendilerinin sınıfta, gönüllerinin kim bilir nerelerde dolaştığını oturuşlarından anlardım. “Kendim gurbet elde, gönlüm sılada” gibi…
Günümüzde karne zamanlarında öğrencilerimizin çoğunun karnelerinin yanında bayrak gibi salladıkları takdir ve teşekkür belgelerinin boş olduğu böyle genel sınavlarda belli oluyor.
Fuzuli’nin “İlimsiz şiir, temelsiz duvara benzer” sözü gibi dört işlemi bilmeyen çocuğa SİNÜS, KOSİNÜS öğretemeyiz. Öğrettiğimizi sanırsak önce kendimizi, sonra çocuklarımızı kandırır, üniversite giriş sınavı sonuçlarında 659 küsur bin öğrencilerimizin aldığı sonucun bir şamar gibi yüzümüzde patladığını hisseder ve üzülürüz.
Gençlerimize başarı dileklerimle…