İNSAN YAŞLANINCA

Az önce elinde bir poşet dolusu

Yaşlı bir amca geldi.

Selam hoşbeş,

Biraz muhabbet..

Ağladı sızladı,

Sonra çekip gitti.

Galiba

Yaşlanınca,

Önce sevdiklerini,

Sonra sağlığını

Kaybediyor insan.

Hayat çekilmesi zor bir

Çileye dönüşüyor.

İnsan yaşlanınca,

Çocuk gibi oluyor…

Kendini “yük”

“engel”

Bir  “emanet”

Gibi görmeye başlıyor.

Kendini güçsüz,

güvensiz,

yalnız,

yardımsız,

nazlı ve kırılgan hissediyor…

İnsan yaşlanınca

Eşinin,

dostunun,

çocuklarının,

torunlarının her bir kelimesi,

cam kırıkları gibi

doluyor insanın ağzına…

Yutsan yutulmuyor,

Sussan acıtıyor,

Konuşsan kanatıyor…

Ne menem bi seymiş bu yaşlılık;

Atsan  atılmıyor,

Satsan satılmıyor,

Çeksen çekilmiyor…

!…?

Durmuş Koç:

This website uses cookies.