Kaybettiğim yüzlerce duygu oldu.. geldiler.. gittiler…
Geldiler.. Bazen geç gittiler.. Bazen gitmek bilmediler..
Gittiler..
Her seferinde daha az götürdüler
Büyümüştüm.. Çünkü büyümek bir bakıma kendinden
daha az şey vermekti..
Gitmişlerdi.. Her şey giderdi.. Herkes gibiydi.. Çünkü
herkes giderdi..
Gitmeyi öğrendiğim gün, gitmedim!
Benden alınanı başkalarından almayacaktım…
Almadım… Ben "herkes" olamadım..
Hayal ettim sadece bazen.. Gerçeği örtbas
ettim, gizledim.
Gerçek neydi?.. Gerçek o an'dı.. O an gerçek olan
sonra tamamen gerçek dışı olandı…
Bazen, sadece "bazen" diye sınırlandırdığım anların
ne kadar olduğunu düşündüm.. Düşündüm.. Düşündüm..
Düşünebilmekti farklı kılan bazen.. Farklı olduğum için
düşünmüyordum.. Düşündüğüm şeyler farklı olduğu için
farklıydım.
Farklı mıydım?
Dışlanmak ya da haddinden fazla sempatik olmak
umurumda değildi (bazen)
Ben bile "ben" olamıyordum herkes gittiğinde bazen..
Umursamaz mıydım?
Herkes kadar olamadım!
Sevdim çokça.. Sevdim.. "Sevmeyi sevdim"
diyemedim.. Çünkü sevilmediğimde kendimi sevemedim..
Fazlaydı onlar.. Hep daha fazla.. onlar? Hep daha fazla..
her gün daha fazla
Onlar, ben olmayan herkes.. Çok fazla sevilmek istediler..
Her gün giderek fazla sevdim.. "Sevme beni" dediler bir
gün.. ben yine sevdim
Onlara "sevme" demediğim halde sevmediler bazen..
Hep fazlaydı istekleri..
Herkes kadardılar.. ben herkes kadar sevemedim!
Kaybolduğum geceler oldu.. Adım atmadan kaybolmak
var mıydı gerçekten.. geceler hep uzun olur.. hayır
olmaz.. Oluru var mı güneş doğana kadar geçen
saniyelerin, dakikalara meydan okumasının?
Var olduğunu iddia ediyorum.
Kaybolduğum benlik benimse eğer, nasıl olurda içimde kaybolurum?
En çok bildiğim yerde..
Kayboldum…Herkes kadar kaybolduğum halde kimse tarafından bulunamadım.!
AKIN ASANAKUT